Aanmoedigingsprijs

Net als een groot deel van bloggend Nederland (Menno, Aukje, Webkim) ga ook ik de grote sprong in het diepe wagen: er gaat gesamenwoond worden. Zelf tilde ik niet al te zwaar aan het samenwonen, totdat mensen mij er op gingen attenderen dat ik het wel over Sámenwonen had.

Dingen als; ‘Je bent nog wel erg jong', ‘Zou je dat nou wel doen? Je kunt je hele leven toch nog samenwonen?’, ‘Wij zijn na een half jaar al weer uit elkaar gegaan omdat we toch te dicht op elkaars lip zaten’ en ‘Samenwonen is wel erg burgerlijk anno 2005’ werden mij toegefluisterd.

Even leek mijn rotsvaste nuchterheid over samenwonen te gaan wankelen, maar gelukkig verschenen op dat moment mijn schoonouders ten tonele. Ze kwamen langs om de via marktplaats aangeschafte oven voor vriendje af te leveren en spraken de legendarische woorden: ‘Meid, de oven geven we aan jou. Als je gaat samenwonen wordt alles in huis van jullie beiden, maar tot die tijd is de oven van jou. Zie het maar als aanmoedigingsprijs’. Vriendje keek verbaasd toe.