Terugblik

Vorig jaar vertrok ik rond deze tijd naar Suriname om daar een half jaar stage te gaan lopen. Een kleine greep uit mijn belevenissen:

23 Februari 2005, Afobaka - Suriname
"Gisteren ben ik naar de Rosebel Goldmines geweest. Mijn kleine doch statige begeleider zei dat als de wegen goed waren, het ongeveer anderhalf uur rijden zou zijn. We waren nog niet bij Lelydorp of we hadden al een lekke band, en dat was notabene op een goede weg.

De mijn was echt heel erg mooi. In de afgravingen zag je wel honderd verschillende kleuren grijs, blauw en bruin. Mooie meertjes ertussen.. dacht ik.. tot me verteld werd dat in al die meertjes geen water zat maar cyanide. Cyanide is extreem giftig en wordt gebruikt om goud aan erts te onttrekken. Ze vertellen allemaal vol vertrouwen dat het uiterst veilig is en dat er geen gevaar is voor dambreuken (wat een natuurramp zou betekenen)."



21 Maart 2005, Orealla - Brits Guyana
"De volgende ochtend zei de kapitein dat we mochten zwemmen. Dat hoefde hij geen twee keer te zeggen, binnen no time lag iedereen in het water.. Pas nadat we het water uit waren hoorden we dat je absoluut niet met open wondjes mocht zwemmen, omdat er wel piranha's in het water zaten die heel sterk reageren op bloed... Aarg!"



2 April 2005, Paramaribo - Suriname
"Op dit moment wordt in Paramaribo de avondvierdaagse gelopen, 'wandelmars' in de volksmond. Gisteren zijn we gaan kijken, super leuk want het lijkt hier meer op carnaval dan op avondvierdaagse. Iedereen loopt dansend door de straten in bijpassende felgekleurde kostuums, begeleid door een fanfare. De politiek pikt er gelijk een graantje van mee door hele groepen mensen mee te laten lopen met grote spandoeken en vlaggen in de kleuren van de partij."



8 April 2005, Brownsberg - Suriname
"De volgende dag wilden we de befaamde watervallen gaan bekijken. Het tropisch regenwoud deed haar naam die dag eer aan, maar op een droog moment waagden we het er toch maar op. We waren nog niet vertrokken of het begon alweer te plenzen. Als er iets is waar mijn moeder een hekel aan heeft dan is het wel nattigheid, dus toverde ze haar paraplu tevoorschijn en met in de ene hand een paraplu, en in de andere hand een stok glibberde als een koorddanser de hellingen af. Ik ben precies het tegenovergestelde; als ik eenmaal een beetje nat en vies geworden ben, dan ben ik niet meer te stoppen. Het liefst zou ik dan op mijn rug door de modder rollen met een gelukszalige grijns op mijn gezicht, zoals honden dat ook wel doen. Uiteraard heb ik dat niet gedaan.."