Knikkebollen
De week was inspirerend maar vermoeiend en ik zit naast vriend M. in de trein. Op de heenweg vol goede moed, op de terugweg vechtend tegen de slaap. Ik mijmer wat en ineens ben ik weg. Na wat voelt als een hele tijd, schrik ik wakker van het gevoel dat de hele wereld 45 graden kantelt. Als ik mijn ogen open doe zit de hele coupé naar me te grijnzen.
2 reacties:
En dan wel 45 graden mijn kant op...Scheelde niet veel filospinz!
13 februari, 2006 17:46
@ otn: Kopstoot!
14 februari, 2006 08:46
Een reactie posten
<< Homepage