Mine mine!

Nou wist ik niet dat kadootjes ook té groot konden zijn, maar ik heb het vandaag aan den lijve ondervonden.

Het kerstpakket dit jaar overtrof mijn stoutse verwachtingen. De hele dag heb ik als Scrat uit Ice Age glunderend rond m'n kostbare pakketje gestuiterd. Aan het eind van de dag ontdekte ik echter dat het formaat niet alleen positief was. Er kwam een klein logistiek probleempje om de hoek kijken.

De doos was zo groot dat mijn enorme fietstassen te klein bleken, en ook de snelbinders lieten het afweten. Beteuterd probeerde ik nog om 'm onder m'n arm te klemmen, maar ook mijn armpjes bleken te kort. Eén ding stond in ieder geval vast, ik moest en zou het pakket in z'n geheel thuis krijgen. Desnoods aan een touw achter m'n fiets.

Balancerend op de bagagedrager met paarse handjes van de kou heb ik het pakket uiteindelijk thuis gekregen. Het was nog avontuurlijker dan fietsen met een paraplu. Maar, ik ben Scrat-gelukkig.