Een loer draaien

Ik leerde je kennen in Groningen. Zelfde studie. Ik spijkerbroek, wollen trui en kisten. Jij Dockers, kraagje en bootschoenen. Ik lang en dun. Jij kort en.... nou vooruit, dun. Niet de meest voor de hand liggende combinatie, maar duidelijk wel een goeie. Na al die jaren mag ik je immers nog steeds 'vriend' noemen.

Zoveel meegemaakt, en gelachen vooral. Die grinnikende rotkop in de UB, telkens als ik even opkeek. Het oprapen van het zeepje na het squashen. De geschrokken blik in je ogen toen de dokter belde om te zeggen dat je syfilis had (ik had nog zo gezegd, 'drie vrouwen in een week is prima, maar doe in godsnaam een regenjas aan..'). Wat een heerlijke momenten...

En nu, ....afgestudeerd. En een baan! Het kwaad is geschied. Met weemoed zul je straks terugdenken aan uitgaan, uitslapen en net de plee niet halen als je moet kotsen. Maar goed, laten we dit drama toch maar vieren.

'Ken je klassiekers' (op vermanende toon uitgesproken). Dat is zo'n kenmerkende tekst van je die ik meerdere keren moest aanhoren. Welnu mijn vriend, wie kaatst kan de bal verwachten. Speciaal voor jou een echte klassieker om te leren kennen.

Dat schreef vriendje voorin de -uit het antiquariaat getoverde- versie van Moby Dick voor afgestudeerde vriend J.

Kleine kanttekening: vriend J. heeft voor zover wij weten nooit Syfilis gehad. En jammerdebammer, zijn vriendin vertrok geen spier toen ze het las.