Kleine dingen dus..

Het is zo'n dag dat het allemaal niet gaat zoals ik wil. Zo'n dag dat het meteen 's ochtends al begint met de ellende. Zo'n eerste werkdag na je vakantie. Dan wil je net díe broek aan, blijkt de rits lam. (Want gulp is een vies woord).

Als die ellendige dag -waarin ik tegen beter weten in nog iemand heb proberen te laten delen in het gevoel dat toeval niet bestaat en dat er méér is, zonder dat daar per se een Jezus of een Allah aan te pas hoeft te komen, dat het ook in kleine dingen soms zit- als die héle ellendige dag dan éindelijk voorbij is, schrik ik nog voor het echte wegzinken in mijn slaap wakker van lawaai op de gang.

Ik doe een poging tot niet ontploffen, plug geërgerd mijn oren dicht en lig nog uren wakker.

De volgende ochtend, terwijl ik mijn oordoppen terug wil stoppen, straalt mij vanuit het doosje een veiligheidsspeld tegemoet. Precies zo een waarmee ik m'n rits kan ontlammen..