Wintervacht

Informatie vooraf: ik struin al máánden door de stad, op zoek naar een geschikte spijkerbroek. Spijkerbroeken zijn namelijk ontzettend handig, passen overal bij, zijn nooit te koud en zitten ook nog eens lekker. Ten minste, dat herinner ik me van de laatste gewone spijkerbroek die ik vier jaar geleden deponeerde bij het leger des heils. Daarna heb ik me altijd moeten behelpen met alles-wat-geen-spijkerbroek-is. Ik snapte er helemaal niks van, mijn figuur is gemiddelder dan gemiddeld, en toch was er geen enkele spijkerbroek die zich om mijn gemiddelde figuur wilde vormen.

Vandaag troonde de mama van vriendje mij nietsvermoedend mee naar de winkel waar zus van vriendje (volgt u het nog?) haar zondag vulde. Ze lieten me een paar geweldig mooie truitjes passen onder het deskundig toeziend oog van zus van vriendje . Een paar goedkeurende knikjes later, en ik was in het nieuw gestoken! Fijn, fijn!

De hoop op een spijkerbroek had ik allang opgegeven, maar toch kon ik het niet laten om langs mijn neus weg nog even mijn probleem aan zus van vriendje voor te leggen. Zus van vriendje krabde eens aan haar kin, hield me een spijkerbroekje voor, en nog een, en toen greep ze een exemplaar uit het rek dat ik maar even moest passen. Voor mij was het abracadabra, maar de broek zat als gegoten!

Als dat geen vakwerk is.. Een ding is zeker, deze broek gaat voorlopig niet meer uit.