De oudjes van tegenwoordig #2

Met broerlief ging ik bij opa op bezoek. Eerst door de luchtsluis, want stelt u zich voor dat er onverhoopt een oudje zou ontsnappen. Opa herkende me zelfs. We babbelden wat.

‘Het is heel raar, maar ik heb af en toe het gevoel dat ik het allemaal niet meer zo goed begrijp’, zuchtte hij.
‘Dat is ook zo, maar dat geeft helemaal niks hoor’, antwoordde ik bij gebrek aan beter.
Zijn oogjes lichtten even op: ‘Nee.. inderdaad, dat geeft helemaal niks.’

Tegen etenstijd brachten we opa tussen ons in naar de eetzaal. Hij leunde zwaar op broerlief toen hij in zijn stoel gezet werd. Opa’s tafelgenote bedacht zich niet, en tikte broer speels op zijn kont. Daarna keek ze verwachtingsvol omhoog. Ik blijf er bij: de oudjes zijn ook niet meer wat ze geweest zijn.