Verantwoordelijkheidsgevoel

’s Ochtends bel ik de baas dat ik me niet goed genoeg voel om naar kantoor te komen. Pas na drie keer heeft hij de boodschap uit het gerochel ontcijferd. Het was zo overtuigend dat hij me zelfs aanmoedigt om thuis te blijven. Met een gerust hart glijd ik weer tussen de dekens en slaap misselijk en klam door tot het middaguur.

Langzaamaan begin ik aan mijn dag. Na een uurtje voel ik me al wat beter en twee uur later loop ik alweer fluitend door het huis. De rest van de dag voel ik me schuldig dat ik niet druk aan het afstuderen ben, en de volgende dag zit ik weer snotterend op kantoor.