Huizen en offers

De oudste stad van Nederland voelde knus en gezellig aan. Er werd niet zoveel zachtge-G’d als ik verwacht had.

Via het woonbemiddelingsbureau bezocht ik een paar ronduit asociaal geprijsde woningen. Misschien is ‘holen’ trouwens een beter woord. De laatste kamer die ik bezocht was steriel. De huisbazin zag me het liefst geen gaatjes in de muren boren. Ze woonde zelf boven. Ik zag mezelf al met de huisbazin op mijn hoofd tegen de kale muren omhoog rennen. Ik zag er vanaf.

Voor de rest had het bemiddelingsbureau niks in het portfolio dat binnen de grenzen van een riant startersbudget paste. Op dat moment kwam het netwerkende stiefzusje (moeten ze toch eens een gezelliger woord voor bedenken) uit de hemel vallen met een zak vol goeie tips. Met een beetje geluk woont deze starter binnenkort wel in een heel gezellig studentenhuis!

In De Waagh overpeinsden vriendje en ik onze zoektocht. Ik merkte op dat het gebouw enigszins heilig aanvoelde. Ik fantaseerde een prachtig beeld van Keltische offerrituelen bij elkaar. Later werd mij verteld dat op de precieze lokatie vroeger heksen verbrand werden. Misschien moet ik toch een meer Jomanda-achtige carrière overwegen.