Als ik érgens stippeltjes van krijg..

In de bouwmarkt rennen drie zuurstokkleurige ballerinameisjes giechelend en gillend op veel te grote hakken voorbij. Een jaar of zeven zijn ze. Zigzaggend hoor ik ze door de gangpaden klepperen.

‘Dat wordt huilen’, denk ik. Net als mijn vader voel ik momenten des onheils feilloos naderen. Vlak daarna volgt een zwiep en een knal. En na een korte stilte, de gierende uithaal.

‘Meiske, meiske, ik kom eraan hoor!’, een vrouw dendert voorbij in de richting van de sirene.

‘En dan nu dus de peuterpraat..’, voorspel ik.

Als ik even later voorbij loop, hangt het meisje snikkend in de armen van de vrouw.
‘Ach kindje, heb je auwie daan?’, fleemt de vrouw.
‘Jaahaaa’, giert het meisje.
‘Ben je op je hoofdje gevallen?’, vraagt ze bezorgd.
‘Neee, op m’n kontjeee!’, brult het meisje.

Ouders van Nederland, weet u nog? ABN?!