Apartheid

Ik ben diep in dromenland, als ik wreed wakker geschreeuwd word door de conducteur. ‘Kaartjes!’
Iedereen tovert braaf OV’s en treinkaartjes tevoorschijn, zo ook de gekleurde medelander.

De conducteur werpt één blik op zijn kaartje en briest: ‘Die is niet geldig hé jongeman!’
De jongeman kijkt hem verbaasd aan. ‘Eh, jawel toch?’
‘Er staat geen datum op en dat mag niet. Legitimatie?’
‘Geen datum? Maar ik heb hem net gekocht!’
‘Jongeman, legitimatie?!’
‘Die heb ik niet bij me, ik kom net terug van het sporten’.
‘Weet jij wel dat het strafbaar is om geen legitimatie bij je te hebben?’
‘Eh, ja..’
‘Bij het volgende station haal ik de politie erbij en dan zullen wij eens even kijken hoe het met jou wordt’.

De conducteur loopt driftig bellend weg. De jongeman zit verbijsterd voor zich uit te staren. Als de conducteur uit het zicht verdwenen is, ploft er een hip uitziende leeftijdgenoot naast de jongeman op de bank en zegt: ‘Als ik jou was zou ik er nú uit stappen want die boete wordt bij elkaar wel iets van 85 euro!’
‘Ja maar ik heb niks verkeerd gedaan’, antwoordt de jongeman. ‘Ik blijf wel gewoon zitten, dan betaal ik nog liever’.

Even later wordt de gekleurde medelander als een ware misdadiger afgevoerd, terwijl ik mij afvraag of het in ons tolerante landje stiekem toch niet een heel klein beetje uitmaakt welke kleur je hebt.