Beeldspraak

Uit Vogeltjesdans van Ingvar Ambjørnsen, ik citeer:

‘En opeens was ze vlak bij me. Zo dichtbij dat ik de warmte van haar adem kon voelen. Die rook naar bloemen, het was alsof ze viooltjes als ontbijt had gegeten.’

En dat zie ik dan heel levendig voor me: een stewardess die netjes met rechte rug aan tafel zit, met in haar handen mes en vork en voor haar neus een bloempot.. Scrunch, scrunch.

Het is trouwens geen typisch bouquetreeks boekje hoewel het citaat dat misschien doet vermoeden. De hoofdpersoon is de Noorse variant van Forrest Gump, en ik bevind me op dit moment in zijn hoofd. Dat is best leuk. Vriendje merkt op dat hij de hele dag al gegrinnik uit mijn hoekje hoort en vraagt of het nou echt zo grappig is. Ja, het is echt zo grappig.