Aanvulling op de dikke van Dale #1

Steeds vaker word ik er op geattendeerd dat ik er een geheel eigen vocabulaire op nahoud, bestaande uit idiote woordjes, verbasteringen en als ik me heel erg op mijn gemak voel ook geluidjes. Zo noem ik mezelf een wispeltureluur als ik niet weet wat ik wil, is vriendje een ijdelaar als ik hem weer eens voor de spiegel betrap en ben ik geneigd ‘sproet’ in plaats van proost te zeggen bij het klinken van een glas.

Het meest bizarre woord is waarschijnlijk bedgnorken. Bedgnorken betekent door je bed rondwroeten met een gelukzalige grijns op je gezicht in de wetenschap dat je nog de hele dag in bed kunt vertoeven. Het is denk ik ontstaan toen ik besloot dat veel woorden voor mij de lading niet dekken. In plaats van aan mijn eigen verstand te gaan twijfelen heb ik besloten mijn vocabulaire met u te delen, opdat er een verrijking van de Nederlandse taal in gang gezet wordt. Het moest er toch eens van komen dat ik iets groots ging doen voor de wereld..

Vriendje merkte terecht op dat we een probleem krijgen mochten er ooit kleine filospinzjes komen, want het is hier in huis allemaal zo gewoon geworden dat we straks zelf niet meer weten wat normaal is en wat niet..