De glazen muiltjes

Vandaag een extra lang verhaal voor de smachtende, trouwe lezers.

Omdat onze bruiloft nogal fleurig, gek en grappig wordt, blijk ik mezelf een kleine uitdaging op de hals gehaald te hebben voor wat betreft schoenen. De requirements liegen er niet om: Ze moeten een kleurtje hebben, een hakje, liefst ook een gek detail maar ook comfortabel en draagbaar voor een ganse dag (meteen verklaring & excuus voor langdurige stilte hiero, red.).

Inene werd mij ingefluisterd dat ik dan maar eens een kijkje moest nemen bij Jan Jansen shoes. Voor wie de beste man niet kent: 't is Neerlands enige echte Jan de Bouvries uit schoenenland die zowaar een winkel in Nijmegen heb! Normaalgesproken begeef ik mij niet in zulkse chique winkels, maar ach, met deze eisen kan ik de Scapino wel vergeten..

En zo kwam het, dat ik op een blauwe maandag de stoute schoenen aantrok (haha, woordgrapje!) en zo hard rende als mijn beentjes me dragen konden, regelrecht naar de Houtstraat in Nijmegen.

Ik stapte naar binnen en een knallende stank kwam mij tegemoet. Het zullen de exclusieve lederwaren geweest zijn bedacht ik later (struisvogel-, everzwijn-, naaktkat-, kalfsleer, you name it).

Een alleraardigst dametje stelde me op m’n gemak tussen de ‘werkelijk zeer kostbare’ klompvoetmodelletjes en museumpronkstukken. De gekste dingen heb ik aangehad, maar ik was niet overtuigd. Tot mijn oog in een visioen-achtig helder moment op een prachtige schoen viel op de bovenste plank achter de toonbank.

‘Die’, wees ik. Het dametje verschoot iets van kleur (of was ik het) en zei, ‘eh ja, kan hoor, ze zijn wel van de erotica lijn’. Dat verzin ik dan weer. Maar zulkse dingen gebeuren me zo vaak dat ik zeer nonchalant kon antwoorden: ‘Oh ja, maakt niet uit hoor..’. Ik snapte overigens niet waarom die wél tot de erotica-lijn behoorden, en de zeer comfortabele lakleren schoenen met punten als naaldjes die ik aan had dan weer níet.

‘Ik pak er wel even een kleedje bij hoor, want deze zijn écht écht heel kostbaar’. Ze klapte een pantervelletje uit en spreidde het voor mijn voeten uit op de grond. Toen ze niet keek heb ik er wel even aan gesnuffeld. Het was een echte.

Het deel dat ik voor de tweede keer echt DE schoen gevonden had, dat een museumstuk bleek te zijn (grmbl), zal ik u besparen. Maar het houdt je van de straat zullen we maar zeggen.