Terugblik

Vorig jaar vertrok ik rond deze tijd naar Suriname om daar een half jaar stage te gaan lopen. Een kleine greep uit mijn belevenissen:

23 Februari 2005, Afobaka - Suriname
"Gisteren ben ik naar de Rosebel Goldmines geweest. Mijn kleine doch statige begeleider zei dat als de wegen goed waren, het ongeveer anderhalf uur rijden zou zijn. We waren nog niet bij Lelydorp of we hadden al een lekke band, en dat was notabene op een goede weg.

De mijn was echt heel erg mooi. In de afgravingen zag je wel honderd verschillende kleuren grijs, blauw en bruin. Mooie meertjes ertussen.. dacht ik.. tot me verteld werd dat in al die meertjes geen water zat maar cyanide. Cyanide is extreem giftig en wordt gebruikt om goud aan erts te onttrekken. Ze vertellen allemaal vol vertrouwen dat het uiterst veilig is en dat er geen gevaar is voor dambreuken (wat een natuurramp zou betekenen)."



21 Maart 2005, Orealla - Brits Guyana
"De volgende ochtend zei de kapitein dat we mochten zwemmen. Dat hoefde hij geen twee keer te zeggen, binnen no time lag iedereen in het water.. Pas nadat we het water uit waren hoorden we dat je absoluut niet met open wondjes mocht zwemmen, omdat er wel piranha's in het water zaten die heel sterk reageren op bloed... Aarg!"



2 April 2005, Paramaribo - Suriname
"Op dit moment wordt in Paramaribo de avondvierdaagse gelopen, 'wandelmars' in de volksmond. Gisteren zijn we gaan kijken, super leuk want het lijkt hier meer op carnaval dan op avondvierdaagse. Iedereen loopt dansend door de straten in bijpassende felgekleurde kostuums, begeleid door een fanfare. De politiek pikt er gelijk een graantje van mee door hele groepen mensen mee te laten lopen met grote spandoeken en vlaggen in de kleuren van de partij."



8 April 2005, Brownsberg - Suriname
"De volgende dag wilden we de befaamde watervallen gaan bekijken. Het tropisch regenwoud deed haar naam die dag eer aan, maar op een droog moment waagden we het er toch maar op. We waren nog niet vertrokken of het begon alweer te plenzen. Als er iets is waar mijn moeder een hekel aan heeft dan is het wel nattigheid, dus toverde ze haar paraplu tevoorschijn en met in de ene hand een paraplu, en in de andere hand een stok glibberde als een koorddanser de hellingen af. Ik ben precies het tegenovergestelde; als ik eenmaal een beetje nat en vies geworden ben, dan ben ik niet meer te stoppen. Het liefst zou ik dan op mijn rug door de modder rollen met een gelukszalige grijns op mijn gezicht, zoals honden dat ook wel doen. Uiteraard heb ik dat niet gedaan.."

Shoarma to be

Vandaag zetten vriendje en ik het op een wandelen. Het was tenslotte mooi weer en daar moest van geprofiteerd worden. De verwachte rustgevende werking bleef uit. In plaats daarvan blafte vriendje naar de schaapjes in het weiland: ‘Wat kijken jullie nou, shoarma-to-be!’

Te laat

Gehoord in de bus:

Tring! (telefoon)

..

‘Hee hoi! … Hij is al geboren?! O ja ik hoor het! Goh wat snel. Ja ik heb de bus gemist, shit. Nou, ik kom er aan hoor!’


Oh, en voor de liefhebbers: Broer A. is veilig aangekomen als neger zonder tas. De Nieuw-Zeelandse zon heeft hem zichtbaar goed gedaan, maar zijn backpack was na alle vertragingen op Heathrow de weg kwijt geraakt. Inmiddels is 'ie weer terecht.

Heel fijn

Omdat ik niks anders te koop heb, vertel ik u vandaag waarom ik blij ben:

Omdat het 20.40 is, wat betekent dat ik nog precies 80 hele minuten mag opblijven.

Omdat ik een nieuwe vrouwelijke collega heb om mijn kantoor mee te delen. Ze is vrouw zonder kattig te zijn, ik hoef niet uit te leggen wat een USB-poort is, en ik kan de hele dag tegen haar aan kleppen waardoor de dag sneller om is.

Omdat ik me aan het oriënteren ben op vervolgstudies, en met elke studieomschrijving die ik lees steeds zekerder weet dat ik de leukste al gevonden heb.

En last but zeker not least, omdat mijn allerliefste broer A. woensdag terug komt uit Australië!

Mierenneuken

Ik hoor de hele dag al een reclame over Davitamon kauwtabletten waarin gezegd wordt: 'In te nemen zonder water, maar gewoon kauwen', en elke keer veroorzaakt het weer een error in mijn taalcentrum. Dat zinnetje klopt toch niet?

Bijna weekend..

- Dag tafelvoetbal!
- Dag vier uur Cup-a-soup!

Automatische piloot

Gehoord in de bus: 'Ik ben nogal fan van de spellcheck. Had ik ‘m op een gegeven moment op automatisch vervangen gezet. Net een mailtje getypt naar ene meneer Damstra, belangrijk figuur weet je wel, verder niet meer naar gekeken en op send gedrukt. Later zag ik dat het mailtje de deur uit gegaan was met de aanhef ‘Geachte heer Lamstraal’. Gelukkig vatte hij het wel sportief op..’

De kleine oranje dood

Toen ik 's ochtends op kantoor kwam had collega T. droevig nieuws. De goudvisjes waren dood, alle drie.

Ik was erg blij de vorige dag niet de laatste op kantoor te zijn geweest. Na anderhalve week kunnen de collega's er natuurlijk nog niet op vertrouwen dat ik echt geen evil fishmurderer ben.

Horrorscoop

Gelezen in de Spits:
'Waarschuwing! Dit is een hopeloze dag voor Leeuwen. Maar raak nou niet meteen in paniek, het betekent niet dat het ene drama het andere gaat opvolgen. Wees gewoon voorzichtig in je contacten met anderen, zeker als je sneller praat dan dat je nadenkt!'

En zo is je dag al verpest nog voordat je eraan begonnen bent. Ik zeg al niks meer.

Mijlpaal

De eerste keer koffie halen voor de bazen is een feit! Dan kan ik nu officieel beginnen met afstuderen.

Knikkebollen

De week was inspirerend maar vermoeiend en ik zit naast vriend M. in de trein. Op de heenweg vol goede moed, op de terugweg vechtend tegen de slaap. Ik mijmer wat en ineens ben ik weg. Na wat voelt als een hele tijd, schrik ik wakker van het gevoel dat de hele wereld 45 graden kantelt. Als ik mijn ogen open doe zit de hele coupé naar me te grijnzen.

Het werkende leven..

.. of wat ik in zo korte tijd even heb kunnen beoordelen:

De voordelen
- Regelmatig eten
- Regelmatig leven
- Uitkijken naar je weekend
- Genieten van je vrije tijd
- Elke dag gezelschap (in vereenzamend Nederland)
- Extra inkomsten

De opvallers
- Hoe vaak je per dag wel niet naar de wc gaat (heen en weer voor het kantoor van je baas: 'Ach, ik hier? Alweer?')
- Hoe houdt iedereen het vol?? Zo'n '5 dagen per week, half 7 op, 6 uur thuis'-baan??
- Stuitpijn van het stilzitten
- Je beweegt gewoon niet op zo'n werkdag
- Stress zit in een klein hoekje

Kortom, de voordelen staan nog met 6-5 voor op de opvallers (synoniem voor nadelen).

Thermosvel

Het vel op de melk is eigenlijk best wel een ingenieuze uitvinding van de natuur.

Cliché

'Ik ben even kwijt wat ik wilde zeggen.'
'Nou, dan was het vast niet belangrijk.'

Dat is een cliché waar niet eens een kern van waarheid in zit! Als je vergeten bent wat je wilde zeggen dan is het vaak júist heel belangrijk. Bij deze wil ik dit cliché dan ook even collectief in mijn eentje verbannen. Voor zover dat mogelijk is..

Zak en stok

Heeft u dat krantenartikel ook gelezen? Dat meisjes dik worden zodra ze gaan samenwonen? Zelf heb ik sinds de kerstvakantie geen sportschool meer gezien, dus afgelopen vrijdag besloot ik dat het de hoogste tijd was om weer eens met gewichtjes rond te gaan hupsen op commando van de gespierde mevrouw. ‘Een beetje trillen is helemaal niet erg hoor!’ roept ze door haar headset. Als ik om me heen kijk zie ik dat ik de enige ben die onbedaarlijk staat te trillen bij de verlengde push-up. Eh, moet ik me aangesproken voelen? Het is ongelooflijk hoe snel je weer uit vorm bent als je even een tijdje stopt met sporten..

’s Avonds als vriendje en ik weer eens dik en lui op de bank hangen zie ik ineens een trillend schoothondje voorbij komen op mijn geestesoog. Ik spring op van de bank en roep: ‘Kom vriendje, we gaan hardlopen, en wel nu!’ Vriendje -blij dat hij zijn nieuwe, krakende, op zíjn voeten aangemeten sportschoenen aan mag- laat het zich geen twee keer zeggen en schiet in zijn ademende sportpakje. Op dat moment bedenk ik dat ik mijn eigen comfortabele Scapino sportkleding nét in de wasmachine gestopt heb. Baal baal. Maar als ik me iets in mijn hoofd haal, dan zal het gebeuren ook.. Vriendje staat zichzelf ondertussen uitvoerig te bewonderen voor de spiegel. ‘Denk in oplossingen’, murmel ik tegen mezelf. En ineens weet ik het.

Even later ren ik naast mijn lange dunne vriendje; hij in een strak ademend sportpakje, ik in een oude pyjamabroek en een oversized regenjas tegen de kou. Ik voel me bepaald niet sexy, maar je hoeft ook niet sexy te zijn om te kunnen rennen. Vriendje hoort mijn krakende regenjas en begint te gniffelen: ‘Haha, je klinkt als een rennende vuilniszak!’ Ik laat me niet verleiden tot de slappe lach en ren stug door.

Na het rondje om het kunstmatige meer -waarbij ik overigens een verbluffend goeie tijd neerzet- legt vriendje zijn hand op mijn schouder. ‘Goed gedaan zak’, zegt hij.
‘Goed gedaan stok’, antwoord ik.

Geluk

Het geluksklavertje dat ik een half jaar geleden kreeg bloeit nu voor de vierde keer. Is dat een teken? Of gewoon een gelukkig klavertje..

Eerste werkdag

- Vers ingekochte thermosbeker van Ikea: check.
- Geformatteerde laptop: check.
- Stapels literatuur: check.
- Sleutel & alarmcode van het kantoor: check.

Ik ben er klaar voor..

Kleurrijk figuur

Klasgenoot J. gaat met twee vrienden in een busje de Amsterdam-Dakar challenge rijden. Nu weet ik het fijne er niet van, alleen dat het vér is, dat het voor een goed doel is en dat ze nog sponsors nodig hebben. Het reglement stelt dat elk voertuig dat meedoet niet meer dan vijfhonderd euro mag kosten bij aanschaf, wat inhoudt dat J. al maanden enthousiast aan het klussen is.

Vol bewondering sta ik naar het gele busje te kijken. Ik bedenk me dat je echt veel doorzettingsvermogen moet hebben om zo’n project rond te krijgen. Ik begin al bijna weer aan mezelf te twijfelen, tot ik bedenk dat J. ook niet zomaar iemand is waar ik mezelf mee kan vergelijken. J. is er zo een die zijn eigen mega aquarium bouwt om daar vervolgens een (via marktplaats aangeschafte?) piranha in te stoppen, en zijn mintgroene Mercedes bouwde hij om tot ‘eco-wagen’ om op sla-olie te kunnen rijden. Dat het ruikt als een rijdende oliebollenkraam en niet harder gaat dan honderd maakt niet uit, want goedkoop is het wel. Even langs de Lidl, en klaar is Kees.

Zijn meest recente hobby is parapenten (vliegen onder een parachute met een motortje op je rug). Het idee om in zijn eigen achtertuin op te kunnen stijgen en dan overal naar toe te kunnen vliegen was de doorslaggevende factor. Dat dat officieel verboden is maakt niet uit, want de regels zijn toch nog niet zo streng vastgelegd. Door zijn zweefvliegervaring had hij het gevoel al gauw in de vingers, en na de nodige grondoefeningen vond de instructeur het wel best, en mocht J. de lucht in. Toen zijn instructeur aankondigde dat hij de landing in kon zetten, bedacht J. ineens dat ze dat nog niet geoefend hadden. De instructeur was even stil en zei toen: ‘Eh, draai nog maar een paar rondjes, dan leg ik je dat nog even uit’, en vervolgens maakte J. een perfecte landing. Vol enthousiasme bouwde hij daarna zijn eigen motortje om mee te parapenten, die nog explodeerde voordat deze fatsoenlijk getest kon worden. Need I say more?

Zelf heb ik veel bewondering voor dit soort kleurrijke types (met mijn excuses voor de veren-in-de-kont-stekerij), vooral omdat ik het gevoel heb dat het een uitstervend ras is. Wilt u meer lezen over J’s team en de Amsterdam-Dakar challenge, kijk dan op www.teamdownunder.nl, ze zoeken nog sponsors :)

Het paleis der stank

Vandaag had ik de eer een speciaal voor mij georganiseerde rondleiding bij te wonen in een afvalverwerkingsbedrijf in Friesland. Deze Fryske afvalverwerking is uniek in zijn soort: alles wordt tot in de kleinste details gesorteerd en gereinigd in een gesloten systeem (‘Ien prachtig gesicht om te sjen, nou?’). Het organisch materiaal wordt vergist, wat stort- en biogas oplevert wat vervolgens in gasturbines verbrand wordt om stroom te leveren. Nou, en daar laten wij onze lampen dan weer op branden.

Het paleis der stank was een geoliede machine, maar ik had me dat sorteringsproces toch wat romantischer voorgesteld. Ergens had ik verwacht dat de nette dichtgebonden vuilniszakjes op een lopende band voorbij zouden komen, maar het waren opengesperde luiers en besmeurde teddyberen die mij aanstaarden. In een open tank met schuimend, bruin water werd al het drijvende piepschuim ‘afgeroomd’, en het hele terrein was bedekt met een laag zachte, glibberige en vooral intens stinkende smurrie. Met mijn pijpen opgetrokken probeerde ik het mannetje dat voor me uit rende bij te houden, zonder daarbij mijn helm te verliezen of op m’n plaat te gaan.

Het respect dat ik al had voor putjesscheppers en vuilnismannen valt in het niet met het respect dat ik gekregen heb voor de mensen die werken op deze locatie. ‘In de somer als het warm is dan kun je doesen wat je wilt, maar sodra je gaat sweten komt de rotte-eierlucht alweer uit je poriën setten’, wist de gids mij te vertellen. Verklaart wel waarom er niet één vrouw op het terrein rondliep.

P.S. Laat het duidelijk zijn dat ik geenszins racistische gevoelens koester tegen het Friese volk, noch de Friesche taal.