Diep in de zee

Vriendje is uitgenodigd voor de housewarming van vriend P., met als thema: Diep in de zee. P. verwacht dat iedereen verkleed komt, waarop vriendje druk aan het brainstormen slaat (ook wel hersenhozen, red.).

‘Diep in de zee, hmm..’ murmelt hij. ‘Algje, zeesterretje, visje, mwaaah, niet zo boeiend.’ Ik zie de grapjezradartjez in zijn hoofd draaien. En opeens weet ‘ie het. En nee, hij wordt geen conducteur.

‘Als ik nou een blonde pruik op zet en een natte jurk aantrek..’
Het kwartje valt bij mij nog niet.
‘Dan ben ik Natalee Holloway!’ vriendje lacht triomfantelijk.

En alsof dat nog niet briljant genoeg is krijgt hij een beter idee, waarbij hij zich niet eens hoeft te verkleden.

‘Als ik nou de hele week voor het feestje niet eet of slaap, dan zegt iedereen als ik binnenkom: Jeeeetje, wat zie jíj eruit! En dan zeg ik: Ja ik heb een week niet gegeten of geslapen, ik ben een wrak!’ Vriendje giert het uit.

Stevie Ann

Vrijgezelle collegavriend J. en ik bezochten gister een concert van het kleine wijfie met de BERENSTEM. Niets dan lof, hoera hiephoi! Breekbaar, stoer, grappig en zuiver was het. Als ik een jongetje was, werd zij mijn grote liefde. Niet geschikt voor de ogen van vriendje dus. Ik toetste zijn nummer zodat hij even op veilige afstand mee kon genieten. Daar ik niet goed ben in recensies, laat ik het hierbij.

Wel heb ik met terugwerkende kracht alsnog een goed voornemen voor het nieuwe jaar: méér kunst, cultuur en concerten.. Pink Pop, here I come!

Vriendjegrapjez #1

'Oooooh, dit wordt een béd zonder einde!' verzucht vriendje als ik me voor de zoveelste keer omdraai om verder te slapen op zondagmiddag.

Wat ik zoal doe op het kantoortoilet

• Yoga oefeneningen
• Ademhalingsoefeningen
• Dansjes om overtollige zenuwen kwijt te raken
• In mijn neus peuteren
• SMSen met vriendje
• De laatste minuten van de dag wegtellen
• En dan natuurlijk nog die andere dingen waar de WC in eerste instantie voor bedoeld is

Uit betrouwbare bron heb ik begrepen dat sommige mensen zelfs kunnen powernappen, al balancerend op de bril. Daar ga ik maar eens op oefenen.

Ruilbeleving

Vriendin M. ging eens met mij naar yoga. In het kader van ruilbeleving ga ik met haar mee naar een proefles Nordic Walking. Door de ouders van vriendje ook wel ‘naughty walken’ genoemd. (Ik weet niet wat zíj doen met die stokken in het bos..)

Op een donkere, natte avond ontmoet ik M. bij de atletiekvereniging, alwaar wij kuddes sportievelingen gadeslaan die atletisch door de regen sprinten. Er slaat nog net geen damp van ze af. Vanuit onze kudde hoogbejaarden met stokken kijken wij schaapachtig toe.

‘Nordic Walking is een prachtige sport voor jong en oud!’, begint de diepgrijze instructeur te vertellen. ‘Sinds Gré en ik het Nordikken ontdekt hebben gaan wij nooit meer zonder stokken de deur uit, he Gré?’. Hij knipoogt even naar zijn vrouw.

Na een kwartier uitleg over het koolstofcomposietpercentage van de stokken, opvouwbaarheid, ergonomie, schokken, trillingen en rubber dopjes, mogen wij dan toch eindelijk van start. Gré voorop. Tot grote afschuw van M. blijkt dat we rónd de atletiekbaan gaan paraderen. En na het paraderen volgt huppelen, hardlopen, bergbeklimmen en afdalen. Reuze handig, die stokken.

Na de les vertelt onze diepgrijze instructeur dat dit slechts het begin is. Voor 70 euri’s kan je een cursus volgen om de handtechniek te leren, waar het eigenlijk om draait bij het Nordikken. Erg leuk hoor, maar de rest oefen ik zelf nog wel eens. Als ik later groot ben. Ooit.

Zen en de kunst van het motoronderhoud

Sinds gisteren ben ik de semi-gelukkige eigenaar van een Suzuki Bandit 600! Gebouwd in ‘95 maar met officieel Nederlandsch Motorburgerschap sinds 1999, en met een weinig kilometersch op de teller ben ik uitermate content met mijn tweedehands aankoop.

De hele ophaalexcursie uit Amsterdam verliep vlekkeloos ondanks de wind. Na de afsluitdijk was ik hol geblazen en bood vriendje enthousiast aan om het laatste stukje te rijden. Als een opgevouwen sprinkhaan zag ik hem een tijd lang in mijn binnenspiegel tot hij pardoes uit het zicht verdween.

De motor bleek afgeslagen, midden op de snelweg, en met alarmlichten escorteerde ik vriendje naar de dichtstbijzijnde benzinepomp. Even later reden wij tezamen achter mijn motortje aan, inmiddels gebonden op een karretje van de garage.

En nu is het afwachten of de monteur er weer leven in kan blazen. Ik ben overigens wel blij dat vriendje niet tweedehands is.

Update: Hij doet het weer! Het was de kou..