Saved by the bell

Kreeg ik gisteren toch even de schrik van mijn leven! Of ik mee wilde werken aan een reportage van Omrop Fryslân over 'bijzondere vakantiebaantjes'. Dat zou een weinig boeiende reportage worden bedacht ik me, want weten zij veel dat ik veertig uur per week op m’n gat achter de laptop zit.. Maar dat terzijde. Ik zag het dus echt niet zitten om met m’n snufferd op TV te komen. Ik heb nog geprobeerd me er onderuit te smoezen, maar de baas concludeerde dat ik niet op m’n mondje gevallen was en dat een Friesch TV-debuut me in het geheel niet zou misstaan. Leuke reclame voor het bedrijf ook.

Gelukkig werd ik vandaag gebeld met de 'tussen-neus-en-lippen-door'-vraag of ik ook Fries sprak. In de verste verten niet! Godzijdank.

De tijd is rijp

Mijn horloge is al jaren dankbaar onderwerp van gesprek geweest. Er werd gezegd dat het zo ongebruikelijk was voor een meisje om zo’n horloge te dragen of dat het hoog tijd werd voor iets vrouwelijkers. Men vroeg zich af of ik misschien een statement wilde maken, of gewoonweg niet doorhad dat het geen dameshorloge was. Ik heb er zelfs vrienden aan over gehouden. Het staat in ieder geval vast dat ‘ie óf volledig in de smaak viel, óf helemaal niet.

Feit is, dat ik gewoon nog nooit tegen een dameshorloge aan gelopen ben die voldoet aan mijn eisen. Is het u wel eens opgevallen dat dameshorloges ronduit onpraktische ondingen zijn? Van die minuscule klokjes, met twee, hooguit vier stipjes waar je de tijd aan af moet kunnen lezen. Ontzettend onhandig, en zelfs onmogelijk als de wijzerplaat rechthoekig is.

Ik zou niet weten wat ik zonder mijn verlichte wijzerplaat zou moeten. Ik vind het heerlijk om ‘s nachts te kunnen zien hoeveel uur ik nog mag slapen. Of ‘s ochtends gewoon met m’n duffe hoofd onder de douche te kunnen stappen zonder achteraf te ontdekken dat ik de tijd verzopen heb. Weten op welke dag je leeft vind ik absoluut onmisbaar en altijd een wekker bij de hand hebben is ook niet verkeerd.

Maar ik vrees dat ik er toch aan moet geloven. M’n mam wil me voor mijn afstuderen een heus dameshorloge geven. Zo’n uiterst onpraktische, maar zeer modieuze accessoire. En geloof het of niet, ik denk dat ik er aan toe ben. Zolang ik deze maar mag houden voor het geval dat..

Voetbaldrama

Vriendje was nooit zo actief met voetbal bezig, tot gisteren. De wedstrijd Nederland-Portugal was hem duidelijk niet in de koude kleren gaan zitten. Ik lag al half te slapen toen hij in zijn boxer de slaapkamer in kwam rennen. Hij nam een grote aanloop, stootte zijn knie tegen de bedrand en stortte onzachtzinnig neer op het matras.

‘Auwauwauw!!’, kermde hij dramatisch terwijl hij zijn linkerknie vastgreep en op zijn rug heen en weer rolde. Ik stak mijn hand al uit, maar nog voor ik een troostend woord kon spreken keek hij me aan en zei: ‘Oeps, verkeerde knie!’, waarna hij zijn rechterknie beetpakte en grijnzend verder kermde.

Bedrijfsuitje

Dit was vorige week. Ik zou nu wel graag op een boot zitten,

lekker buiten met m'n neus in de regen. Vraag me niet waarom.

Filospinz returns!

Zo, daar was ik weer. De stilte afgelopen week had te maken met afstudeerperikelen en gestress. Uiteindelijk ben ik met vlag en wimpel geslaagd, dus dat stressen (note to self) moet ik volgende keer écht achterwege laten.

Als vervolg op mijn stage kreeg ik een vakantiebaantje aangeboden, en aangezien ik nu afgestudeerd ben, vond mijn begeleider dat ik dan ook een afgestudeerd salaris verdiende. Daar heb ik geen nee tegen gezegd, uiteraard.

Als afsluiter, mocht ik alvast de volgende wijsheid in mijn zak steken:

Daar moet ik nog even verder over mijmeren :-)

Ik beloof niks, maar waarschijnlijk kunt u de komende tijd weer meer schrijfsels van mijn hand verwachten.

Zondag..

Dat dan weer wel

Gisteren heb ik mijn eerste skateles gehad. Sinds gister weet ik hoe ik moet vallen, en heb ik getracht te leren hoe ik moet remmen. Dat laatste ging ongeveer zo:

‘Beste mensen, ik tel tot vier, en dan staan jullie allemaal stil!’
‘Een, twee, drie, vier!’

Iedereen stond stil.
Ik reed de instructeur met een noodgang voorbij.

Maar skaten kan ik wel!

Keuzes keuzes

Potverdrie, die beroepskeuzetesten zijn ook allemaal hetzelfde. Enorme lijsten met vragen waar je moet kiezen uit twee opties. Wat nou als je steeds bij elke vraag beide opties even leuk vindt? Dan ben je zeker manusje van alles..

Aanvulling op de Dikke van Dale #5

Woord voor wc-bril anno 2006: Potfrontje

Het middelpunt zijn

Een gevleugelde filospinz van vriend T. die mij ter ore kwam:

'De vraag is niet of wat ik doe goed is voor het milieu, maar of het milieu ook goed is voor mij.'

Levensverhaal

Mijn moeder heeft een huis gekocht. Er was ooit een meisje dat in het huis haar territorium afbakende. Ik zeg het u, Anne Frank was er niets bij..:

hallo,
ik ben Stephany
en ik ben 15 jaar oud.
Wij gaan eindelijk weer
behangen
Wij wonen hier al 9 jaar,
en we hebben nog geen
1x behangt
(ja 9 jaar geleden)
Nu zijn de Amerikaanse
verkiezingen bezig
tussen Buch en Core
(hoe je dat ook schrijft)
ik zit nu in de 3e klas
(nog 1 jaar en ik mag van school)
dan wil ik naar Zwolle om verder te
leren als Etaleuse.
Chris mijn broer is aan het
leren voor zijn nieuwe baan
in een slagerij.
aan het tellen van geld
terugtellen enzo
daar is hij nu mee bezig
en mijn moeder ook

dat gaat ook over Amerika
morgen zijn namelijk de presidents
verkiezingen zoals ik al zij
Ik ben net ziek geweest
morgen ga ik weer naar school.
daar heb ik wel zin in
Mijn broer zit nu dit verhaal
voor te lezen voor mijn moeder
Ik weet nu niets meer te schrijven
maar wat ik nog kwijt wil
veel plezier met dit leuke huis
En zoek mij maar op als je dit leest
dat vind ik wel leuk
als ik weet dat iemand dit leest
nou ZIE JE!!!

Stephany

Spiegelbeeld

Al zingend ben ik de vers aangeschafte spiegels aan het ophangen als mijn blik ineens op mezelf valt. Accuut hou ik op met zingen en kijk verbaasd naar mezelf. Zie ik er zo uit als ik zing? Als ik praat? Shocking. Ik weet heus wel hoe ik er uitzie, maar eigenlijk bekijk ik mezelf nooit pratend. Je hoofd wordt heel anders van.