(de ~ (m.), ~en/~s); Inspirator, stuwende kracht

‘En jongedame, waar is deze hendel voor?’
‘Da's de koppeling.’
‘En deze?’
‘De rem.’
‘Voor of achter?’
‘Voor.’
‘En wat doe je met dat voetje?’
‘Schakelen.’
‘En wat zou er gebeuren als ‘ie in z’n één staat en je laat de koppeling in een keer los?’
‘Ehm, afslaan?’
‘Nee, dan rijd je op je achterwiel, maar dat doen we pas in les twee.’

Perspectief

Vanochtend deed ik mijn ogen open en zag ik een spinnetje helemaal van het plafond naar de grond abseilen, head first! Respect, dacht ik. Het spinnetje was misschien een centimeter lang en had driehonderd keer zijn lengte voor ‘m liggen tot de grond.

Met mijn versche ochtendbrein bedacht ik me dat ik niet zo koelbloedig zou zijn als ik opstekop boven een afgrond van 504 meter zou hangen. Zo, en nu mag u raden hoe lang ik ben.

Nie mokke, lekker wokke

'Hmm, lekker, pizza', dacht ik toen ik naar huis fietste. 'Hmm, vandaag even niet', dacht de magnetron. Ik draaide aan z'n knopjes, maar er gebeurde niets. Lieve woordjes mochten ook niet baten en zelfs bij de befaamde 'als-je-niets-beters-weet-klap' gaf hij geen kick.

Goed opgeleid als ik ben laat ik me niet van de wijs brengen door een kleine tegenvaller. 'Denken in oplossingen Annemiek', sprak ik mezelf vermanend toe. En zo is vandaag de wokpizza geboren. Hmm, lekker.

Rund

Collega L. heeft iets leuks bedacht. Met plastic koffiebekertjes. Hij doet het de hele dag en het is geen koffie drinken..

Tijdens een telefonische vergadering met een belangrijke klant, komt collega L. met z’n nieuwe uitvinding voorbij rennen: Een plastic bekertje in z’n waffel en ‘MOOEE!!’ roepend.

De klant aan de overkant valt even stil.
‘Did I hear.. cows?’
‘..Eh, yeah, this is Holland..’

Kleine dingen dus..

Het is zo'n dag dat het allemaal niet gaat zoals ik wil. Zo'n dag dat het meteen 's ochtends al begint met de ellende. Zo'n eerste werkdag na je vakantie. Dan wil je net díe broek aan, blijkt de rits lam. (Want gulp is een vies woord).

Als die ellendige dag -waarin ik tegen beter weten in nog iemand heb proberen te laten delen in het gevoel dat toeval niet bestaat en dat er méér is, zonder dat daar per se een Jezus of een Allah aan te pas hoeft te komen, dat het ook in kleine dingen soms zit- als die héle ellendige dag dan éindelijk voorbij is, schrik ik nog voor het echte wegzinken in mijn slaap wakker van lawaai op de gang.

Ik doe een poging tot niet ontploffen, plug geërgerd mijn oren dicht en lig nog uren wakker.

De volgende ochtend, terwijl ik mijn oordoppen terug wil stoppen, straalt mij vanuit het doosje een veiligheidsspeld tegemoet. Precies zo een waarmee ik m'n rits kan ontlammen..

Identiteitscrisis

‘Je bént geen eend! Écht niet. Geloof me nou maar..’ Ik lig in de tent te luisteren en besluit dat vriendje dit keer echt gek geworden is.

Net als ik wil gaan kijken komt vriendje de tent in zuchten. Of ik misschien een spiegeltje bij me heb..

Milaan

Heel veel graatmagere figuren in Milaan. Ondanks mijn 60 kilogram tevredenheid, voel ik me naast al die iele mensjes een gigantische HEMA-worst.

Ik heb dan ook met veel plezier gekeken naar de verheerlijking van de dikke vrouw.

Italië

‘Warm hé?’
‘Ja, pff, warm..’
‘Jij zin om iets te gaan doen?’
‘Mwoah, jij?’
‘Ach, neuh, niet per se’
‘En morgen dan?’
‘Hm, beetje boekie lezen ofzo?’
‘Joah, klinkt goed. Warm trouwens he?’
‘Ja, pff, warm.’

Uiteindelijk één dagje naar Milaan geweest en verder alleen maar voor het uitzicht van de tent gehangen. Missie relaxen geslaagd.

(Tent uitzicht in zonnebril-sepia)