Obey the louse, find the cows

Om verstaanbaar te zijn voor de enkele buitenlander in ons gezelschap, wordt op de werkvloer voornamelijk Engels gesproken. Een kantoor vol Engelssprekende Nederlanders: u kunt zich misschien voorstellen hoe dat klinkt.

Nu dacht ik dat wij erg waren, maar de afgelopen dagen volgde ik een training van een Engelssprekende Belg. Een zeer gepassioneerde Engelssprekende Belg welteverstaan..

‘You MUST faaind de COWS of de prublem!!’ riep hij steeds weer vol passie. ‘Udderwaaiz de scoop of de prublem will oonly brooden! Mark maai wurds, it will BROODEN!’

‘Derfor, you MUST obeej de kommon LOUSE!’

Toen hij ook nog de ‘H’ van ‘honest’ uitsprak besloot ik dat ik maar respect voor zijn gebrek aan gêne moest hebben.

Diepe wens

Eigenlijk wil ik wel graag een eigen website. Zonder 'blogger.com' in de link. Met een eigen ontworpen lay-out.

Een beetje HTML'en kan ik wel en ik ben heus niet heel onhandig met computers. Maar volgens mij is het best een ambitieus project voor de luttele uurtjes vrije tijd die overblijven aan het eind van mijn week.

Tienermoeder

Toen daglicht nog iets nieuws was voor broertje H., zag hij er uit als een gewelde rozijn. Net als alle pasgeboren baby's trouwens. Vandaag de dag ziet broertje H. er zo uit. Een fotogeniek mannetje, dat zo uit een C&A reclame gestapt zou kunnen zijn.

Op een dag, toen broertje H. er nog uitzag als een gewelde rozijn, vroeg mijn papa mij om een gunst; Of ik een stukje met broertje H. wilde lopen zodat hij in alle rust kon klussen.

Ik ben de beroerdste niet, dus gewapend met kind in draagzak stapte ik dapper de deur uit. Aan broertje H. heeft het niet gelegen, die gedroeg zich voortreffelijk. Maar ik ben nog nooit zoveel bekeken. Zowel door mannen als door vrouwen. Het was zo erg dat ik niet meer wist waar ik kijken moest.

Mijn papa zei dat kleine kinderen een natuurlijke aantrekkingskracht hebben. Zelf vermoed ik dat men mij aan heeft gezien voor tienermoeder. Aaah gossie!

Pling!

Ik drukte op het knopje van de lift en wachtte geduldig af. Na een zachte ‘pling’ schoof de deur open en keek ik in het verhitte gezicht van een man. Ergens in de verste verten zal het een collega zijn, maar het bedrijf is groot. Ik mijmerde waar de man zo verhit over kon zijn en stapte nietsvermoedend de lift in. Ik haalde eens diep adem en toen begreep ik het.

Het zal hem ontschoten zijn.

RSI bewaker

Het mannetje onderin mijn scherm was woedend. Op mij. En dat aan het eind van de dag. Tot een uur of vier was 'ie nog redelijk gezellig maar daarna begon 'ie dingen te roepen over legally required breaks, de Nederlandse arbowet en meer van datsoort ongein. Totaal geen begrip had 'ie voor het feit dat ik er net lekker in zat en nog tien minuutjes door wilde werken. En dat ik preventief meesport met de anti-RSI groep daar had 'ie geen oren naar. Genadeloos blokkeerde hij al m'n toetsen en bleef nukkend onderin mijn scherm hangen.

Goed, morgen zal ik proberen het mannetje blij te houden, maar die instellingen daar gaat ook zeker wat aan veranderen. Elke vijf minuten tien seconden pauze is namelijk ook best vermoeiend.

Tegengestelde van synergie

Ik worstel met een hersenhelften probleem: Ik heb ontdekt dat veertig uur per week gebruik maken van mijn logische hersenhelft een ernstig defect in mijn creatieve brein tot gevolg heeft. Dit defect zal hopelijk spoedig verholpen zijn (zodra mijn creatieve hersenhelft beseft dat het in de tegenaanval moet).

Tot die tijd zult u het moeten doen met ofwel goed beargumenteerde, of misschien erger; geen stukjes.

Fotobron: http://www.flickr.com/photos/sbprzd/342958347/ (het is niet mij)