Shake ya ass!

Ik kan het niet helpen. Als mensen me een 'gezellig uiteinde' wensen moet ik toch altijd een beetje gniffelen.

Mine mine!

Nou wist ik niet dat kadootjes ook té groot konden zijn, maar ik heb het vandaag aan den lijve ondervonden.

Het kerstpakket dit jaar overtrof mijn stoutse verwachtingen. De hele dag heb ik als Scrat uit Ice Age glunderend rond m'n kostbare pakketje gestuiterd. Aan het eind van de dag ontdekte ik echter dat het formaat niet alleen positief was. Er kwam een klein logistiek probleempje om de hoek kijken.

De doos was zo groot dat mijn enorme fietstassen te klein bleken, en ook de snelbinders lieten het afweten. Beteuterd probeerde ik nog om 'm onder m'n arm te klemmen, maar ook mijn armpjes bleken te kort. Eén ding stond in ieder geval vast, ik moest en zou het pakket in z'n geheel thuis krijgen. Desnoods aan een touw achter m'n fiets.

Balancerend op de bagagedrager met paarse handjes van de kou heb ik het pakket uiteindelijk thuis gekregen. Het was nog avontuurlijker dan fietsen met een paraplu. Maar, ik ben Scrat-gelukkig.

Freudiaanse verspreking (of, zoals mijn huisgenoten dat ook wel noemen: een empathische blunder)

'Goedemorgen met de helpdesk, waarmee kan ik u van dienst zijn?'
'Hoi, met Annemiek, ik heb een probleempje..'
'Zeg het eens?'
'Er zit een flikker in m'n scherm'
- Stilte gevolgd door onderdrukt gegniffel -
'Oh, oeps! Ik bedoel eigenlijk van, nou, eh, dat m'n scherm knippert!'

Try this at home!

Tegelijkertijd elektrisch tandenpoetsen en televisie kijken..

Marsmannetje

Dolgelukkig ben ik met mijn nieuwe helm. En het leuke is, hij matcht bij m'n skates :)

Vriendje had meer oog voor de stralend witte helm met elfjes en feetjes erop. Maar die mag 'ie dan lekker zelf kopen.

Ach, zo maak je nog es wat mee

Ooit een bloempot explosie gezien? Het resultaat was zo vervreemdend dat ik het heb laten liggen om er de volgende ochtend nog eens naar te kunnen kijken.