Dikkie Dik en De Ontdekking

Dikkie Dik stapt onder de douche. ‘Lalalala, lekker douchen!’, denkt hij. Maar, wat ziet zijn oog daar? Een snoeppapiertje? Wie eet er nou snoepjes onder de douche? Dikkie Dik buigt zich voorover om beter te kunnen kijken. ‘Wacht eens even! Het is, het is..’

...

‘Broed broed broed!’, doet Dikkie Dik. Op een tekst. Want hoe wijs je huisgenoten op bepaalde huiselijke geneugten die slechts eenzijdig een geneugte zijn?

Dikkie Dik weet het al. Parmantig stapt hij op huisgenootje af. ‘Hee, zeg huisgenootje?’, probeert hij nonchalant, ‘Stond ik net lekker te douchen, moest ik ineens aan mijn vorige vriendin denken. Ja gek he? Poeh, ’t was een dure ex..’

Vol verwachting hinkt Dikkie Dik van zijn ene naar zijn andere poot en wacht tot het kwartje valt.

‘Huh?’, zegt huisgenootje. Een lege blik..

‘Nou, uhm, je bent de verpakking van je regenjas vergeten boven..’

‘Maar Dikkie Dik, ik heb helemaal geen regenjas?!’

Soms kun je dingen beter benoemen, maar daar is Dikkie Dik gewoon niet zo van. ‘Hier heb je een fles Chloor’, zie je hem denken.

Mierenneuken #2

Op zoek naar een motorpak op het internet loop ik tegen de volgende tekst aan:

'Slecht 4 keer gedragen motorpak maat 36 te koop aangeboden wegens aanschaf shopper'

Nou zou ik zelf geen reclame maken voor een slecht motorpak, maar los daarvan kan ik de link tussen motorrijden en boodschappen niet leggen.

Engerlandse nonzin

Het gebruik van bedrijfscliché's binnen ons bedrijf begint me een beetje op de zenuwen te werken. Soms krijg ik het gevoel dat ik in een grote reclamecampagne beland ben. Nog even en ik ben ook besmet.

'Het is geen rocket science, maar we moeten gebruik maken van de olievlekwerking!', 'Het is deployment wat de klok slaat!' of 'We moeten ons focusseren op de low hanging fruit!' (Men lijkt zich niet te realiseren dat dit in de verste verten geen Nederlands meer is).

Ik pleit voor een extended version van de Bullshit Bingo vergezeld van een lekker glaasje Spa Reine.

Melk de witte

Dankzij enige miscommunicatie mag ik aanstaande vrijdag al op voor mijn examen voertuigbeheersing. Ik kan u vertellen, ik beheers melk de witte bij lange na nog niet. Tussen de oren dan, zegt de instructeur. Maar hij weet natuurlijk niet hoe het is tussen de oren van filospinz.

Tussen mijn oren functioneert het niet zo goed met een hijgende deadline in m’n nek. Maar ik hou mezelf voor dat ik nu gewoon even in de gigantische dip voorafgaand aan de gigantische piek zit, zoals dat werkt met pieken en dalen. Die piek verwacht ik ergens precies om tien uur ’s ochtends op vrijdag.

Bolle, kamerolifant, pafzak, zwaargewicht, vleesklomp

Collega M. is er even een weekje tussenuit geweest naar een zonnig oord. Menig tinten dieper gekleurd zie ik hem lopen in de koffiecorner.

‘Hee, wat zie jij er goed uit! Lekker dik ook!’ Het is er uit voordat ik er erg in heb.
‘Wat? Noem je me dik?!’ M. kijkt me verontwaardigd aan.

Ik probeer hem tevergeefs uit te leggen dat als vriendje van graatmager naar gewoon mager gaat ik hem altijd overlaad met complimentjes over zijn aanstaande dikte. Dat het onbeholpen positief bedoeld was. Maar in feminiserend Nederland zeg je tegen niemand dat ‘ie er lekker dik uitziet.

Enkeltjes

‘Ik heb een enkeltje gekocht hoor’, zeg ik tegen vriendje als ik vrijdag thuis kom. ‘Ik ga niet meer terug, ze zakken er maar in.’

Vriendje trekt een wenkbrauw op.

‘Nou bij wijze van symbolisch protest dan. Ik weet ook heus wel dat ik weer terug ga. En ik heb alleen mezelf ermee want een weekendretour is veel goedkoper dan twee enkeltjes.’

Vriendje laat een stilte vallen. Ik verwacht wijze woorden, of op z’n minst een begripvolle hmm.

‘Je hébt al twee enkeltjes’, zegt vriendje droog. ‘Waarom moet je toch altijd alles op voorraad hebben?’