En dan nu: De hoofdpunten uit het nieuws

Maart 2008 zal de boeken ingaan als een enerverende maand..

• Met veel gevoel voor revolutie vocht ik (spreekwoordelijk dan) -en met veel persoonlijk, maar weinig effectief resultaat- met mijn managers (let op die laatste s),
• Tevens met het oog op revolutie liet ik de kapper mijn coupe twintig centimeter inkorten! (Tot schrik van de club 'mannen-die-vinden-dat-alle-vrouwen-enkellang-haar-moeten-hebben'),
• Met broerlief en vriend N. maakte ik mijn eerste heuse motortocht onder het genot van windkracht 6 ('categorie: stijve bries' aldus wikipedia),
• In het kader van cultuur zong Cristina Branco ons de oren van het hoofd. Geweldig en exotisch deed ze niet onder voor Stevie Ann. (Snapt u waarom ik geen recenties schrijf?),
• En tot slot: De knoop om weer tot verburgerlijking over te gaan is definitief doorgehakt! Vriendje, de Senseo en ik worden spoedig weer herenigd tussen vier muren, met fantastisch uitzicht:

Uit de oude doosch

Vroeger, toen ik klein was, ooit, in een ver verleden, droomde ik ervan om tandarts te worden. Ik droomde van beugels en Colgate smiles en toen broerlief een beugel kreeg zag ik groen van jaloezie.

Mooi waren de jaren waarin ik zelf vier beugels versleet. Van doorzichtig met glitters tot blauw fluoriscerend.

Maar de tijden zijn anders, die tijden zijn geweest. Dus toen ik haastig vanuit mijn werk in de stoel van de tandarts sprong was ik redelijk ontdaan toen ik hoorde dat ik weer een beugel kreeg.

‘Ah, lijkt me een prima moment voor een nachtbeugel’, opperde ik nog. Maar de tandarts was onverbiddelijk. Zes weken lang, dag en nacht. Met misschien een plaatjesbeugel als toetje.

Nou ben ik behoorlijk junior op de werkvloer. Er werd laatst zelfs gevraagd of kinderarbeid in Nederland nog toegestaan is. Dus leek mij een beugel de ultieme ironie. Vanaf vandaag ga ik lispelend en sputterend door het leven. Het zal wel ergens goed voor zijn.

Jahaaa

Zelfs internet is tegenwoordig ongeduldig.. tssk.