Onderhout

Voor ons tweejarig jubileum gingen we ringen passen. ‘Van mij hoef je echt geen ring te dragen hoor’ zei ik nog, maar vriendje riep stoer dat hij best bereid was om het in ieder geval te proberen.

De eerste juwelier toverde van achter de toonbank een grote doos met bijpassende relatieringen tevoorschijn. ‘Je bent een grote vent, dan kun je best een fors ringetje hebben’, bromde hij. Hij plukte een exemplaar uit de doos en draaide hem rond voor zijn neus. Vriendje trok wit weg. Bij elke ring mompelde hij een twijfelachtig ‘mwoah, ach, neuh’ en liet hem dan weer terugstoppen tussen het fluweel. Toen de juwelier begon te zuchten, was het tijd was om te gaan.

Eenmaal buiten begon vriendje te foeteren. ‘Het is toch géén gezicht!’ riep hij verontwaardigd. ‘Bijpássende relatieringen?!’ Hij snoof. ‘Daar ben ik nog níet aan toe. Dat is net als.. als.. het dragen van bijpassende jassen!’

Bovenstaand scenario verraste mij weinig en ik had mijn alternatieven klaar. Zodoende werd gisteren een alleraardigst naambordje bezorgd met ons beider namen. Puur symbolisch hoor, puur symbolisch.

Vriendje keek argwanend naar het plankje dat ik hem gaf. Hij snuffelde eraan, krabde wat aan de gekrulde lettertjes, draaide het om, en begon toen te schateren van het lachen..

Sommetje

Heel veel zin om te schrijven + veel leuke dingen op de agenda + tóch geen inspiratie = een goed gejatte filospinz:

Kom naar de rand, zei hij.
Nee, dat durven we niet.
Kom naar de rand, zei hij.
Ze kwamen, hij gaf en een duw ... en ze vlogen

Guillaume Appolinaire

Kruimels

Heel soms vind ik 's avonds bij het omkleden kruimels in mijn BH. Óf vriendje heeft gelijk dat ik eet als een ongecoördineerd beest, óf mijn decolleté is dieper dan de spiegel wil doen geloven.

Twee jaar

En dan ben je zomaar ineens alweer twee jaar bij elkaar. En al die gekke mensen maar vieren dat het Pasen is.. Pffrrt :-)

Balgevoel

Mijn mam en ik besloten dat het tijd werd om onze energiebalans weer wat op peil te krijgen. Belangrijke kanttekening is dat we allebei niet geboren zijn met sport in de genen. Rennend zijn we net twee gansjes op de vlucht voor een lastige kleuter, om over balgevoel nog maar niet te spreken. Just do it gaat voor ons niet op. We just don’t have it.

Maar sporten dus. Aangezien mijn mam fitness schaart onder de categorie ‘werken na je werk’, kozen we voor een proefles tennis. De les was in een enorme, behaaglijke zaal met groen tapijt waar de ballen zo mooi dof stuiteren. Er werden zelfs wat ballen óver het net geslagen en aan het eind van de les waren moeder en dochter filospinz enthousiast. ‘Doe ons maar een jaarabonnementje!’

Dat was te regelen, en tussen neus en lippen door werd nog even genoemd dat de lessen van nu af aan buiten zouden plaatsvinden, weer of geen weer. Hm, geen doffe stuiters dus, maar ons besluit stond vast.

De eerste les lag mijn mam met koorts in bed en mocht ik er alleen op uit. Ergens verwachtte ik een groep gespierde en gebruinde sportievelingen in mooie witte pakjes aan te treffen, maar het bleken allemaal gewone mensen te zijn. Zonder balgevoel. In de motregen onder kunstverlichting leerden we de kneepjes van het vak, en ik voelde me alweer een gelukkig mens.

Geluk in een klein hoekje

Eerder naar huis mogen omdat de stroom uitgevallen is, en wij moderne mensen tegenwoordig niet meer functioneren zonder computers.

En dat in je eigen huis

Ik zou zweren dat ze over me aan het roddelen zijn..

O shit, ze hebben me door..

'Of ik iets van je aan heb!'

...

Huh?

Vragen over tijd

• Waarom is het weekend zo kort?
• Waarom gaat de tijd snel als je het leuk hebt?
• Waarom gaat de tijd ineens vliegen zodra je achttien wordt?

Geen theeliefhebber

.ojuist voerde ik mijn l.ptop een flinke mok thee. Nooit eerder w.s mijn duffe o.htendhoofd ..nleiding voor dergelijke r.v.ge. Mijn l.ptop w.s duidelijk niet gediend v.n de w.rme dou.he, en ond.nks vier j..r prettige s.menwerking, weigert hij nu dienst. Nou j., miss.hien is het niet .o.eer dienstweigering, d.n wel pl..tselijke verl.mming. Toen ik hem omkeerde huilde hij grote bruine tr.nen. Ik .ie mij genood...kt hem een uurtje op .ijn kop te l.ten st..n. Ik hoop op spoedig herstel. Eigenlijk k.n ik niet .onder hem.

Update 13.12: Hij doet het weer! Ik kan gewoon weer zaczaczaczaczaccaczcacz typen! Wat is het toch een trouw beestje.

Geld maakt gelukkig

Mijn allerliefste vriendje heeft een gat in zijn hand. Niet zoals ik: af en toe, nee, vriendje heeft een structureel gat in zijn hand. Uiteraard wil ik me af en toe best opwerpen als allerliefst vriendinnetje, dus bood ik een tijd geleden aan om een mooi spaarplan voor hem op te zetten. Gratis en voor niets. Om het helemaal goed te doen stelde ik ook meteen voor om bij de zeer herkenbare kope!-kope!-kope!-blik heel hard in zijn oor te sissen: 'Niet doen hoor! Daar krijg je spijt van!'

Vorige week kwam hij enthousiast op me af springen om te vertellen dat het spaarplan vruchten af begon te werpen. Nog te weinig reactie van mijn kant, dus voegde hij er op wat luidere toon aan toe: 'Ik heb écht heel veel gespaard hoor!'

Een verwachtingsvolle blik in zijn ogen. Een briljant en redelijk stout idee in mijn hersenpan.

'Als je zoveel gespaard hebt he, dan kun je vast ook wel wat missen..' grijnsde ik. Hij keek even verbaasd en toen viel het kwartje. (Eurocentje, ook goed).

Vandaag stond ik dus zomaar ineens op die diep gewenste, gloedspiksplinternieuwe skates! En het ging heel hard! Slechts één keer ging ik heel hard op mijn snater, maar dat vond ik mijn verdiende loon. Nu vraag ik me alleen nog af of uitgerekend ík skates uitgezocht heb met een spelfout er op, of dat titalium gewoon echt een bestaande metaalsoort is.